ΓΙΑΤΙ ΣΠΑΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Μετά την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου, ο νόμος αυτός που διαλύει το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο, άρχισε να δείχνει τα δόντια του με τους αφάνταστα μειωμένους προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων για την περσινή αλλά και για τη φετινή χρόνια σε σημείο να μην καλύπτονται βασικές λειτουργικές ανάγκες. Την ίδια στιγμή και σε απόλυτη συμφωνία με τα μέτρα της τρόικας, στο πανεπιστήμιο δεν χωράνε πολλοί εργαζόμενοι. Συνεπώς λέκτορες, διδάκτορες, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό, έρχονται αντιμέτωποι με την απόλυση και την εφεδρεία, μέτρα που θα φέρουν το πανεπιστήμιο σε μόνιμη υπολειτουργία. Το Υπουργείο προσπάθησε να αποκρύψει το πόσο αυτός ο νέος νόμος συνάδει με την κυβερνητική πολιτική όλων των τελευταίων χρόνων καθώς και τις πραγματικές κατευθύνσεις του: την διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Προκειμένου όμως να μπορέσουν να υλοποιηθούν οι κατευθύνσεις αυτές απαιτείται και ένα νέο μοντέλο διοίκησης του Πανεπιστημίου , αυτό των Συμβουλίων Διοίκησης.

Τα Συμβούλια Διοίκησης είναι η κίνηση ματ για την κατάρρευση του δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου. Είναι αυτά που θα εφαρμόσουν το νόμο Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου.   Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα μοντέλο διοίκησης που θα μπορεί να εφαρμόζει ελεύθερα την διαδικασία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Μιλάμε για ένα μοντέλο ολιγομελών συμβουλίων που θα έχουν την εξουσία να παίρνουν όλες τις κρίσιμες αποφάσεις για το Πανεπιστήμιο, οι οποίες θα συνδέονται στενά με τα επιχειρηματικά συμφέροντα (αναφέρουμε την εισαγωγή μάνατζερ και προσωπικοτήτων του επιχειρηματικού κόσμου) και όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα συλλογικά συμφέροντα των φοιτητών και των εργαζομένων του Πανεπιστημίου καθώς και τις διεκδικήσεις από μεριάς τους στο χώρο της εκπαίδευσης. Τα στελέχη των επιχειρήσεων με τη συμμετοχή τους σε αυτά θα καθορίζουν τόσο τη διδασκαλία (προγράμματα σπουδών), όσο και την έρευνα, δημιουργώντας έτσι μια εκπαίδευση συρρικνωμένη, επιχειρηματικοποιημένη και πολύ αυταρχική, μακριά από τις ανάγκες των φοιτητών για μόρφωση και επαγγελματική κατοχύρωση. Το Υπουργείο κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει φοβερίζει με τη νομιμότητα, αυτήν που καταπατά ο νόμος, αφού επέβαλε τα Συμβούλια Διοίκησης μέσα από την απολύτως διαβλητή διαδικασία της ηλεκτρονικής ή επιστολικής ψήφου.

Παρουσιάζεται ένα αυταρχικό και αντιδημοκρατικό μοντέλο διοίκησης του Πανεπιστημίου. Αυτά τα ολιγομελή συμβούλια, η εισαγωγή εξωτερικών παραγόντων (επιχειρηματιών, πολιτικών φορέων κτλ) και η μηδαμινή φοιτητική εκπροσώπηση

δείχνουν μία προσπάθεια να απονομιμοποιηθεί θεσμικά η παρέμβαση των φοιτητών και γενικά όλης της πανεπιστημιακής κοινότητας στη διοίκηση του Πανεπιστημίου, δηλαδή στερούν από όλους εμάς τη δυνατότητα να έχουμε λόγο και να αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι για το Πανεπιστήμιο.

Τα Συμβούλια Διοίκησης:

Ø  είναι σε θέση να εξετάζουν και να αλλάζουν ή να αναιρούν, σε συνεργασία με την αρχή της Αξιολόγησης, τα προγράμματα σπουδών των σχολών και κατ' επέκταση τα πτυχία των αποφοίτων

δημιουργώντας έτσι απόφοιτους έρμαια στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς χωρίς καμία εργασιακή και επαγγελματική κατοχύρωση στο πτυχίο, δηλαδή θα ολοκληρώσουν τη διαδικασία της Μπολόνια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, δημιουργώντας ευέλικτα, διασπασμένα και απαξιωμένα πτυχία.

Ø  είναι το πρώτο βήμα που μας οδηγεί σε νέο κανονισμό στα ιδρύματα, αυτόν που με βάση τις επιταγές του Υπουργείου θα φέρει περεταίρω πειθάρχηση των φοιτητών και εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών μέσα από διαγραφές στα ν+2 χρόνια και ποινές σε μια σειρά από ζητήματα

Ø  συγκροτούν τον προϋπολογισμό των ιδρυμάτων, κάνοντας, έτσι, πιο έντονη την λειτουργία του Πανεπιστημίου με βάση επιχειρηματικά και ανταποδοτικά κριτήρια. Τα ιδρύματα θα είναι αναγκασμένα να αναζητήσουν οικονομικούς πόρους σε επιχειρήσεις πέρα από την κρατική χρηματοδότηση ,η οποία έχει μειωθεί στο ελάχιστο.

Ø  είναι αυτά που θα νομιμοποιήσουν την κατάργηση των κοινωνικών παροχών προς τους φοιτητές (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα) με πρόσχημα τη βιωσιμότητα του Πανεπιστημίου, που θα επιβάλλουν δίδακτρα, που θα βάλουν κατευθύνσεις για φοιτητικά δάνεια τη στιγμή που στην Ευρώπη τα σπουδαστικά δάνεια ακολουθούν τους φοιτητές και μετά το πανεπιστήμιο. Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση καταργείται, ενώ η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα γίνεται με βάση ανταποδοτικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Σε ένα τέτοιο όργανο είμαστε ενάντιοι και κάνουμε ξεκάθαρο ότι δε θα αφήσουμε να περάσει καμία απόφασή τους. Εμείς οι ίδιοι μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες θα αποφασίζουμε για το Πανεπιστήμιο μας.